این یک کاغذ ریز ویژه است که با ماده ای پوشانده شده است که در صورت قرار گرفتن در معرض گرما تغییر رنگ می دهد.این در چاپگرهای حرارتی، به ویژه در دستگاههای ارزان یا سبک وزن مانند اضافه کردن ماشینها، صندوقهای پول و پایانههای کارت اعتباری استفاده میشود.
سطح کاغذ با مخلوط حالت جامد رنگ و ماتریس مناسب پوشانده شده است.برای مثال ترکیبی از رنگ فلوران لوکو.هنگامی که ماتریس بالاتر از نقطه ذوب خود گرم می شود، رنگ با اسید واکنش می دهد، به شکل رنگی خود تغییر می کند و زمانی که ماتریس به سرعت به اندازه کافی جامد می شود، شکل تغییر یافته در حالت فراپایدار حفظ می شود.اسید واکنش دهنده در کاغذ حرارتی اغلب بیسفنول A (BPA) است.
معمولاً هنگام گرم شدن پوشش سیاه می شود، اما گاهی اوقات از پوشش هایی استفاده می شود که آبی یا قرمز می شوند.در حالی که یک حرارت باز
منبعی، مانند شعله، می تواند کاغذ را تغییر رنگ دهد، ناخن انگشتی که به سرعت روی کاغذ کشیده می شود، اغلب گرمای کافی از اصطکاک ایجاد می کند تا علامتی ایجاد کند.کاغذ حرارتی چند رنگ برای اولین بار در سال 1993 با معرفی سیستم فوجی ترمو اتوکروم (TA) در دسترس قرار گرفت.[1]این امر در سال 2007 توسط Polaroid توسعه سیستم Zink ("صفر جوهر") دنبال شد.هر دوی این روشها بر روی پوششهای چند لایه با سه لایه رنگکننده مجزا تکیه میکنند که روشهای مختلفی برای فعالسازی مستقل هر لایه استفاده میشود.